Bij lunchroom Op de Hoek bruist het van de activiteiten. In het vorige nummer van de Vruchtenpers schreven we al over het succes van de pubquiz.  De lunchroom biedt ook gastvrijheid aan het Schrijfcafé. Dat initiatief trok mijn aandacht.

Renske Visser is het creatieve brein achter het Schrijfcafé en nog veel meer, zoals je kunt lezen op haar website soepteksten.nl.

Ik spreek met Renske af om meer te weten te komen over soepteksten, haar drijfveren en hoe je dat doet, luisteren naar je pen.

Waar komt de term soepteksten vandaan?

 Renskes antwoord is kort en bondig: soep is pretentieloos. Op haar website staat het zo: “Schrijven is als soep koken. Je zet een pan op het vuur en gebruikt wat er op dat moment voorhanden is. Evenzo zet je de pen op het papier en je noteert wat er zich aandient. Zoals je bouillon uren kunt laten trekken, kun je je leegschrijven. Je kunt ook de klok op tien of twintig minuten zetten, het tijdstip dat veel groenten gaar zijn en dan stoppen. Morgen heb je weer trek”. Op de website staat maandelijks een nieuw soeprecept met een nieuw citaat.

Renske woont sinds 1979 in de Vruchtenbuurt. Ze is een geboren Friezin en verhuisde op jonge leeftijd naar “Holland”. Als kind raakte Renske geboeid door de Nederlandse literatuur.  

Renske: “Literatuur leert je wat over het leven. Hoe gaan mensen om met wat er op hun pad komt?”

Zij werd docent Nederlands. Tijdens de periode dat zij lesgaf op een mbo viel haar op dat leerlingen vaak zeiden dat ze niet konden schrijven. “Het onderwijs had hen zozeer op hun fouten gewezen dat elke vorm van creativiteit de bodem was ingeslagen,” aldus Renske.

Zij werd geïnspireerd door een film waarin jongeren zich vrijmoedig uitten op papier.  Zij kregen de tijd om op school te schrijven. Zo schrijven gaf inzicht in het eigen leven, gaf reflectie en hielp hen verder.

Renske volgde workshops bij Shodo en ging aan de slag met haar eigen leerlingen. Zij liet hen ’s morgens een half uur schrijven. Niemand hoefde hun tekst te lezen en niemand beoordeelde de tekst. Het was eerst wennen, maar langzamerhand ontstonden de mooiste ervaringen.

Deze manier van schrijven past Renske ook toe bij de deelnemers van het Schrijfcafé.

Door workshops, cursussen maakt Renske verbinding tussen mensen door ze te laten schrijven

Geschreven tekst vormt de rode draad in haar leven.

Renske schreef een roman en maakt zelf gedichten. Zij is verbonden aan Dichter bij de Dood, een dichterscollectief in de wijk. Tijdens de Allerzielenherdenking op begraafplaats Oud Eik en Duinen droeg Renske uit eigen werk voor (zie: foto).

Het idee om een Schrijfcafé in de Vruchtenbuurt te starten ontstond tijdens de coronatijd. In die periode bedacht Renske dat lichaam en geest wel wat spirit konden gebruiken. Ze verzon de naam “soepteksten” voor de combinatie soeprecepten en creatief schrijven. In september 2020 startte Renske met vijf deelnemers. Inmiddels schrijft zij maandelijks zo’n 18 mensen aan. De deelname is vrijblijvend. De kracht is de vrijblijvendheid volgens Renske.

Hoe ziet zo’n ochtend eruit?

 De cursus start met 15 minuten schrijven. Waarover? Vragen die helpen zijn: wat denk ik, wat voel ik, wat wil ik?

Vervolgens onderstreep je één of twee woorden uit de tekst en schrijf je daarna nog twee regels of een “elfje”. Dat is een gedichtje/verhaaltje van elf woorden. Deze tekst mag je delen met de rest, het hoeft niet. Renske zorgt voor inspiratie bij de deelnemers met citaten, beelden en gedichten. Ze werkt haar opdrachten altijd eerst zelf uit.

De reacties van de deelnemers zijn onverdeeld enthousiast. Zij nemen vooral plezier, ontspanning en verdieping uit de cursus mee.

Bezoek de website en raak ook geïnspireerd door de liefde voor schrijven.

Jeanet van Wijk, De Vruchtenpers, nr. 1, 2024