Verscheidene jaren heb ik als docent Nederlands voor bedrijven, ambassades en ministeries individuele en groepscursussen-op-maat ontwikkeld en gedoceerd: Van Beter Spellen en Formuleren tot Schriftelijk Rapporteren en Nederlands als Tweede Taal. Ik heb NT2 gegeven in de volwasseneneducatie, en Nederlands en Burgerschapsvorming op het mbo. Het was verrijkend om verschillende mensen in te wijden in uiteenlopende facetten van het vak. 

Nu en dan werd ik geconfronteerd met de keerzijde van de taalregels. Wanneer leerlingen zeiden: ‘Ik kan niet schrijven,’ bleken zij in hun jonge leven zo vaak op fouten gewezen te zijn, dat schrijven gereduceerd was tot een verzameling regels die voor sommigen te leren waren en voor anderen niet.

De film Freedom Writers waarin probleemjongeren door dagboekschrijven inzicht krijgen in hun leven, inspireerde me om een workshop creatief dagboekschrijven te volgen bij Christine de Vries (Shodo). Haar methode waarbij je de pen in beweging brengt zonder je te bekommeren om welke regel dan ook, ervoer ik als bevrijdend.

Terug op school liet ik de leerlingen ’s morgens het eerste half uur schrijven. Omdat het tijdstip te vroeg was om te protesteren, vroegen zij slechts: ‘Wat moet ik dan schrijven?’ ‘Wat nu in je opkomt,’ zei ik, ‘en je hoeft het niet aan mij te laten lezen.’ Er klonk wat gesputter en gesteun. Daarna bogen de meesten het hoofd en schreven. Later noemden sommigen het een relaxed begin van de dag. Een somber ogende zeventienjarige jongen, type onhandelbaar met licht crimineel verleden, zei met een glimlach op zijn gezicht: ‘Ik heb nog nooit zoveel geschreven.’

Helaas verliet ik het onderwijs sneller dan de bedoeling was. Binnen een paar jaar had ik te veel dierbaren verloren, door mantelzorg was ik uitgeput geraakt en de confrontatie met de zoveelste ROC-reorganisatie werd me te veel. Mijn leven had een nieuwe wending nodig.

Na het volgen van schrijfworkshops van Willy Hilverda en Miriam Janssen, een cursus Creatief Schrijven met Groepen in Mechelen, trainingen Luisteren naar Je Pen, Innerlijk Pelgrimeren en Op Verhaal Komen van Shodo, besloot ik een roman te schrijven. Ik schreef me in voor de Schrijversacademie in Antwerpen waar ik vier inspirerende jaren beleefde. Veel heb ik geleerd van de manuscriptbegeleiding van Hans Cottyn. Intussen slaapt de roman. Of hij ooit wakker wordt gekust?

Het schrijven zelf is van onschatbare waarde. Schrijven ordent het bestaan, boort onontdekte bronnen aan, geeft plezier en maakt heel. Dat mocht ik ervaren en die ervaring wil ik delen.